"Θεριά οι ανθρώποι"...
κι αν ημερεύουνε λιγάκι σε μια πρόσκαιρη γλυκιά στιγμή,
ανασταίνεσαι στο κάθε όνειρο
που κάναμε μαζί και
πέτρα την πέτρα το χτίζω.
μια ελπίδα, λέω, σιγοκαίει πάντα στο
κι
περιμένοντας να δικαιωθούν
στην ανάσταση των συνειδήσεών μας.
Και αντί για "αληθώς ανέστη" θα αναρωτηθώ για ακόμη μία φορά
Υ.Γ.: Μόλις κυκλοφόρησε το καινούριο τεύχος του e cinefil! Στα θέματά του κι ένα μεγάλο αφιέρωμα στο "πώς είδε ο κινηματογράφος το θείο δράμα". Σπεύσατε!
Ανάσταση γενικώς και ειδικώς λοιπόν :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια
mononai.blogspot.gr
fetoula.blogspot.gr
Ουπς! παράλειψή μου που δεν γράφτηκα στα ιστολόγιά σου, αν και τα επισκέφτηκα... Χρόνια πολλά!!!
ΔιαγραφήΚαλησπέρα σου Αλεξάνδρα μου. Η Άνοιξη, οι προσδοκίες της, η Ανάσταση σαν σύμβολο, σαν όραμα, σαν βίωμα, σαν ανατροπή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μια ακόμα φορά σε ευχαριστώ για όλα και την αμέριστη στήριξή σου.
Καλό βράδυ κορίτσι μου.
Χρόνια πολλά, Γιάννη! Γεμάτα με ό,τι επιθυμείς!
ΔιαγραφήΗ Ανάσταση είναι και προϊόν φιλοσοφίας της αξίας της ζωής... Πολλά γλυκά φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό σκέφτηκα κι εγώ, αν και ποτέ δεν εγκαταλείπω και την "ελαφριά" όψη κάθε γιορτής!
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά!
Καλή Ανάσταση της ειρήνης, της αγάπης και της άνοιξης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι των συνειδήσεων, θα προσθέσω, όπως κάθε χρόνο! Χρόνια πολλά, poet!
ΔιαγραφήΧριστός Ανέστη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά με υγεία και αγάπη πάνω από όλα!
Τα φιλιά μου ♥
Χρόνια πολλά, Αριστέα! Υγεία και αγάπη (το επαναλαμβάνω για να πιάσει)!!!
ΔιαγραφήΧρόνια πολλά Χριστός Ανέστη!
ΑπάντησηΔιαγραφή