Διαβάσατε το καινούριο τεύχος του Woman's magazine;

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Τ’ άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν’ απ’ τα δακρυγόνα...


Για τη φετινή Πρωτομαγιά σας προσκαλώ να ακούσουμε μαζί τα τραγούδια των Υπεραστικών, τραγούδια με σύγχρονο πολιτικό στίχο, που έμαθα από τη Συλλογικότητα εργαζομένων - καλλιτεχνών "Τέχνη εν κινήσει".
Τους στίχους συνοδεύουν οι πίνακες του Μάκη Ζέρβα από την έκθεση "Πρόσωπα της κρίσης".
Μπορείτε να ακούσετε και να κατεβάσετε τα τραγούδια των Υπεραστικών εδώ.



Δρόμους ανοίγω, όμως δρόμους δεν διαβαίνω,
πύργους υψώνω, μα ανέστιος γυρνάω,
όλα απ’ τα χέρια μου μα κι όλα μοιάζουν ξένα
κι αντί περήφανος δουλειά παρακαλάω.
Μες στα σπαράγματα ενός κόσμου που αλλάζει
γεννιέται ορίζοντας για μια ζωή καινούρια.
Του Ουλιάνοφ, του Ερνέστο και του Άρη γιος κι αδερφός
και δεν θα μείνω στα τραγούδια.
 Προλετάριος





Γι’ αυτούς που χτίζουνε τον κόσμο ποτέ δεν είναι αργά
 ...
Κι είναι στ’ αλήθεια πια σημαντικό να ελπίζεις,
κάτι να ζεις γι’ αυτό και κάτι να πεθάνεις,
Πάλλεται η φλέβα μιας ζωής που σε προσμένει
κι ο πεισματάρης φόβος σκύβει το κεφάλι.»
Προκήρυξη


«Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ, δίπλα στο Ξηροποτάμι,
έξη κλούβες με σκυλιά, που ‘στειλαν τ’ αφεντικά
σηκωθείτε, χωριανοί και οι γερόντισσες και οι γέροι
μπρος του Δένδια το ασκέρι δείξτε μπόι, λεβεντιά.

Η Μεγάλη Παναγιά και η Ιερισσός στο πόδι
π' όρμηξαν τούτοι οι διαβόλοι να μας σκιάξουν, χωριανοί.
Οι καμπάνες στα χωριά να σημάνουνε, αδέρφια,
για της εταιρίας τα κέφια ύδωρ θέλουνε και γη.
 
Τ’ άγρυπνο το δάκρυ αυτό δεν είν’ απ’ τα δακρυγόνα,
περιμένει μες στα χρόνια άγριο ξεσηκωμό.
 
Όχι πια λευκές σημαίες σαν τον τόπο μας ρημάζουν,
για τα κέρδη αυτοί σκυλιάζουν, 'μείς για ανθρώπινη ζωή
Τούτο το στρατό το ξέ 'με χτύπαγε και τους εργάτες,
φοιτητές και ναυτεργάτες, το λαό που αγωνιά.

Πάμε τώρα στις φωτιές και μαζί και οι μουζικάντες
να αρματώνονται οι καρδιές με νταούλια και φωνές
και οι λεβέντικες καρδιές μας ν' αρματώνουν τις γροθιές

Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ




Γυρίζει η γη απ’ τη δουλειά μας,
από τα χέρια και την καρδιά μας
από τη σάρκα μας τρώει η τάξη,
που κάνει πλούτη της τα βάσανά μας.
Δεσμώτες ελευθερωτές



Μες στο χώμα η γη μου, στα χαλάσματα ζω,
οι λυγμοί και η κραυγή μου ρήγματα ανοίγουν στον ουρανό.
Μες στο χώμα η γη μου, και τ’ αδέρφια μου εκεί,
η κραυγή και οι λυγμοί μου ρήγματα ανοίγουν πάνω στη γη.
Μες στο χώμα η γη μου και τ’ αδέρφια μου εκεί
κι όλοι οι φίλοι οι παλιοί μου σκιές από αίμα στη χαραυγή.
 
Πώς με δυο χέρια να τους χτυπήσω, πώς μ’ ένα σώμα ν’ αντισταθώ.
Δεν έχω τίποτα να προχωρήσω, κάτω από ερπύστριες ό,τι αγαπώ.
Πώς με δυο χέρια να τους χτυπήσω, πως ένα σώμα να εκραγεί.
Κάτω από ερπύστριες όλη η ζωή μου, η Παλαιστίνη αιμορραγεί.
Άδεια τα χέρια μου, αίμα ποτίσανε, σφιχτές γροθιές που το φόβο λυγίσανε.
Πέτρα κι ατσάλι το σώμα μου χτίσανε, για ζωή πολεμώ.

Παλαιστινιακό



Του Αδόλφου τα εγγόνια, η σαβούρα του ντουνιά,
κάνουνε πως δεν θυμούνται του παππού τους τον νταλκά.
Του ’45 Απρίλης κι ο Αδόλφος με λυγμό: 
Ρε, τι μου ‘κανε ο Στάλιν με τον κόκκινο στρατό,
το σφυρί έχω στο κεφάλι, το δρεπάνι στο λαιμό.
Τζάμπα οι αστοί με σπρώχναν να τους σβήσω τον καημό
και μπελάδες θα ‘χουν πάλι με το γεωργιανό.
Κι όλο έσκουζε ο Αδόλφος μες στ’ Απρίλη τις φωτιές
μες στο Βερολίνο μπαίνουν, μπαίνουν οι κομμουνιστές
και οι Άριοι λακίζουν, αντιλόπες παρδαλές.
Του Αδόλφου τα εγγόνια

 

http://womaninblogs2.blogspot.gr/search/label/%CF%84%CE%BF%CF%85%20%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85

10 σχόλια:

  1. Υπέροχο το αφιέρωμα σου στους αγώνες Αλεξάνδρα! :)))
    Υπέροχοι και οι πίνακες που παρεμβάλλονται. Γνωρίζεις μήπως το υλικό με το οποίο είναι κατασκευασμένοι;
    Φιλιά πολλά και καλή αυριανή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς όχι, ή δεν έψαξα καλά ή δεν το αναφέρουν. Έχω στείλει mail και περιμένω απάντηση.
      Να 'μαστε καλά και... καλή αυριανή (μ' άρεσε και το επαναλαμβάνω!!!).

      Διαγραφή
  2. Αλεξάνδρα μου ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ....! ΤΑΞΙΚΗ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΜΑΧΗΤΙΚΗ. Όπως τόσο μα τόσο ανάγλυφα μας την δίνεις μέσα από το περιεκτικό σου αφιέρωμα. Πάμε γερά καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θαυμάσιο αφιέρωμα και πολύ πρωτότυπη παρουσίαση. Εύχομαι καλή αγωνιστική Πρωτομαγιά! Καλώς σε βρήκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έκανες ένα επαναστατικό αφιέρωμα, από εκείνα που θυμίζουν τις εποχές των αγώνων, που όλοι εμείς τους έχουμε ξεχάσει κι έχουμε απλά παραδοθεί στη μοίρα μας... Πολλά φιλιά και καλό μήνα! (για..επαναστατικό μήνα..ούτε λόγος..) :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι επαναστατικό, άστο φλου καλύτερα, δεν θέλεω να εκτεθώ (!!!!)...
      Καλό μήνα να έχουμε!

      Διαγραφή
  5. Καλό μήνα!....
    -Γιάννης Ρίτσος:
    «Δεν ανοίγουμε σήμερα/ δε δουλεύουμε/ γιορτή έχουμε
    ξόδι έχουμε/ κόκκινα πουκάμισα/ κόκκινα γαρίφαλα.
    Μην τους φοβάσαι/ στο φόβο σου ποντάρουν/ το κόκαλο είναι άσπρο
    η πόρτα μαύρη/ μαζί με τη γροθιά σου/ σφίγγεται ο ήλιος»

    -Βύρων Λεοντάρης:
    «…Δεν είναι άνοιξη η άνοιξη, που εξορίζει τα λουλούδια της,
    δεν είναι μάνα η μάνα, που προγράφει τα παιδιά της,
    δεν είναι θάλασσα η θάλασσα, που αρνιέται και δολοφονεί
    τις ανταρσίες των κυμάτων της,
    γιατί δεν είναι ζωή η ζωή, που μας χωρίζει και μας λέει
    άλλους παιδιά κι άλλους αποπαίδια της.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ααα, ευχαριστώ πολύ για το μοίρασμα! Ιδιαίτερα για το όχι τόσο γνωστό, αλλά πολύ "δυνατό" ποίημα του Λεοντάρη.
      Ανταποδίδω με ένα από τα πρώτα ποιήματά του που διάβασα:
      "Γρίφοι λυμένοι και ξανά μπλεγμένοι
      χτυπιόμαστε όλη μέρα σαν τυφλοί
      για μια καλύτερη θεσούλα στο κλουβί
      κι όλο βρισκόμαστε σφιχτότερα δεμένοι."

      Καλό μήνα!!!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

.