Διαβάσατε το καινούριο τεύχος του Woman's magazine;

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Είναι σε κάθε γωνιά του πλανήτη και της σκέψης



Γκρίζα ή κι ολόχρυσα, μικρά χαριτωμένα ή κι άγρια τεράστια.

Κρύβουν λάφυρα και παιχνίδια, καρδιές που αγάπησαν και μάτια που δεν αντίκρυσαν ποτέ αγάπη.

Καμιά φορά γίνονται συντρίμμια από ένα παιδικό χέρι κι άλλοτε στεριώνουν με αίμα ανθρώπινο.

Υψωνονται στους αθώους αιώνες και τους στιγματίζουν. Χωρίζουν τις αγέννητες ψυχές και τις κατατάσσουν.

Μέσα τους ανθίζουν όνειρα ή τρεκλίζουν εφιάλτες.

Χτίζονται καθημερινά κι ακούραστα από εργάτες, διανοούμενους κι επιχειρηματίες, τρελούς, λογικούς κι ευφυείς, νέους, γέρους και παιδιά, άντρες και γυναίκες, δυνατούς κι αδύναμους.



Για άμυνα, για επίθεση ή για ειρήνη, ΤΕΙΧΗ πληγώνουν κάθε γωνιά του πλανήτη και της σκέψης.
Κι όλα πρέπει να πέσουν, μα για ξεχωριστή αιτία το καθένα κι έτσι που αχρείαστα να καταλήξουν.

28 σχόλια:

  1. Τα τείχη της απομόνωσης και των διαχωρισμών.......που πλέκονται και χτίζοντα με έναν συγκεκριμένο τρόπο και δομή μέσα στο χρόνο.
    The Wall ; να εικάσω ;;;;
    σε μια πορεία αγώνα για να σπάσουν, να γκρεμιστούν
    Καλή συνέχεια στη μέρα σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 'Ο,τι βάλει η φαντασία σου να το εικάσεις, Γιάννη!
      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  2. Είναι και τα τείχη που απλώς τα λέμε ντουβάρια και έχουν και ανθρώπινα ονόματα κι όσο τους μιλάς τόσο δεν καταλαβαίνουν. Σήμερα έχω κέφια όμως και ήρθα να σε γαργαλήσω Αλεξάνδρα! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για αυτά, Χριστινάκι, δεν θα σχολιάσω τίποτα, θα τα πω με μια ολοδική τους ανάρτηση! Γιατί την αξίζουν! Όλο κάτι προκύπτει και δημοσιεύω κάτι άλλο.

      Διαγραφή
  3. Αρκετά με το χτίσιμο. καιρός να αρχίσει το γκρέμισμα των τειχών, των τοίχων, αλλά και των "ντουβαριών" που λέει και το Χριστινάκι μας. Φιλιά πολλά Αλεξάνδρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κουράστηκα κι εγώ είναι η αλήθεια! Αλλά και το γκρέμισμα δεν είναι εύκολη υπόθεση...
      Καλά να περνάς!

      Διαγραφή
  4. Αν και νιώθω προστασία πολλές φορές στα δικά μου τα τείχη νομίζω ότι το γκρέμισμα τους ή άλωση τους είναι το μόνο που θα μας σώσει!
    Φιλιά πολλά Αλεξάνδρα μου♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, Αριστέα, νομίζεις δεν έχω χτίσει εγώ τα δικά μου;;; Σύνταξη θα έπρεπε να πάρω!
      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  5. οσες φορες εχτισα τειχη, ευχομουν να ερθει καποιος να μου τα σπασει.. τα τειχη, τα παντως τυπου τειχη, μονο χωριζουν..
    παρε τη 'βαριοπουλα' σου και παμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ! Τους λατρεύω αυτούς τους τύπους που κατεδαφίζουν τείχη!
      Πάμε, Φανή μου, πάμε!!!!!!

      Διαγραφή
  6. Έχεις δίκιο...όλα πρέπει να πέσουν...και κυρίως εκείνα τα ντουβάρια που λέει και η Χριστίνα!
    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι όμορφο κείμενο Αλεξάνδρα μου!!! Πρέπει να πέσουν, μα πως, με τι δύναμη... Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σ' άρεσε, Ειρήνη!
      Πώς,ε; Με κόπο, πολύ κόπο κι επιμονή...
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  8. Ωραίο είναι να καταστρέφονται τα προσωπικά μας τείχη!! Λατρεύω τον ήχο της κατεδάφισης των δικών μου μα πιο πολύ αυτόν που το κατάφερε!!! :)
    Σε φιλώ καλό μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεριλένα, υπέροχο! Τι να πω; Τα είπες -ξανά- όλα!
      Να περνάς καλά!

      Διαγραφή
  9. Και μας κρατάνε μέσα στην σιγουριά τους, ζεστά και με αγάπη;;; Γίνετε;; :))

    Φιλιά και καφεδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. υπεροχη αναρτηση καλη μου! καλημερα! φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μα να μην κρατήσω ούτε ένα τοσοδούλι τειχάκι ΄η έτσω ένα τοιχαλάκι για να έχω να κρυφτώ άμα χρειαστεί; Δεν ξέρω... Θα το σκεφτώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δίνουν μια σιγουριά τα τείχη αναμφισβήτητα, μα πρέπει να γκρεμιστούν και πρέπει να μάθουμε να νιώθουμε έτοιμοι και σίγουροι εκτός αυτών.
    Μοναδική η ανάρτηση σου.
    Σε καλημερίζω και σε γλυκοφιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Απο μικροί μαθαίνουμε να χτίζουμε τοίχους για να προστατευόμαστε.. πως να τα αφήσουμε να πέσουν?? Συμφωνώ με την Αθηνά πως θέλω ένα μικρο τειχάκι για να νιώθω καλά. Από την άλλη είναι φορές που ο 'τείχος' κάποιου με ενοχλεί.. Άραγε πόσους ενοχλεί και ο δικός μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λέω πως ακόμα και το να δούμε τα τείχη, να μην τα νομίσουμε φυσικά αλλά ως φτιαχτά εμπόδια, κάτι είναι!
      Αυτά τα μικρά, προσωπικά τείχη μας σίγουρα ενοχλούν τους άλλους, τους εμποδίζουν να μας προσεγγίζουν!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

.