Γκρίζα ή κι ολόχρυσα, μικρά χαριτωμένα ή κι άγρια τεράστια.
Κρύβουν λάφυρα και παιχνίδια, καρδιές που αγάπησαν και μάτια που δεν αντίκρυσαν ποτέ αγάπη.
Καμιά φορά γίνονται συντρίμμια από ένα παιδικό χέρι κι άλλοτε στεριώνουν με αίμα ανθρώπινο.
Υψωνονται στους αθώους αιώνες και τους στιγματίζουν. Χωρίζουν τις αγέννητες ψυχές και τις κατατάσσουν.
Μέσα τους ανθίζουν όνειρα ή τρεκλίζουν εφιάλτες.
Χτίζονται καθημερινά κι ακούραστα από εργάτες, διανοούμενους κι επιχειρηματίες, τρελούς, λογικούς κι ευφυείς, νέους, γέρους και παιδιά, άντρες και γυναίκες, δυνατούς κι αδύναμους.
Για άμυνα, για επίθεση ή για ειρήνη, ΤΕΙΧΗ πληγώνουν κάθε γωνιά του πλανήτη και της σκέψης.
Κι όλα πρέπει να πέσουν, μα για ξεχωριστή αιτία το καθένα κι έτσι που αχρείαστα να καταλήξουν.
Τα τείχη της απομόνωσης και των διαχωρισμών.......που πλέκονται και χτίζοντα με έναν συγκεκριμένο τρόπο και δομή μέσα στο χρόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήThe Wall ; να εικάσω ;;;;
σε μια πορεία αγώνα για να σπάσουν, να γκρεμιστούν
Καλή συνέχεια στη μέρα σου
'Ο,τι βάλει η φαντασία σου να το εικάσεις, Γιάννη!
ΔιαγραφήΚαλά να περνάς!
Είναι και τα τείχη που απλώς τα λέμε ντουβάρια και έχουν και ανθρώπινα ονόματα κι όσο τους μιλάς τόσο δεν καταλαβαίνουν. Σήμερα έχω κέφια όμως και ήρθα να σε γαργαλήσω Αλεξάνδρα! :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αυτά, Χριστινάκι, δεν θα σχολιάσω τίποτα, θα τα πω με μια ολοδική τους ανάρτηση! Γιατί την αξίζουν! Όλο κάτι προκύπτει και δημοσιεύω κάτι άλλο.
ΔιαγραφήΑρκετά με το χτίσιμο. καιρός να αρχίσει το γκρέμισμα των τειχών, των τοίχων, αλλά και των "ντουβαριών" που λέει και το Χριστινάκι μας. Φιλιά πολλά Αλεξάνδρα μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚουράστηκα κι εγώ είναι η αλήθεια! Αλλά και το γκρέμισμα δεν είναι εύκολη υπόθεση...
ΔιαγραφήΚαλά να περνάς!
Αν και νιώθω προστασία πολλές φορές στα δικά μου τα τείχη νομίζω ότι το γκρέμισμα τους ή άλωση τους είναι το μόνο που θα μας σώσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά Αλεξάνδρα μου♥
Αχ, Αριστέα, νομίζεις δεν έχω χτίσει εγώ τα δικά μου;;; Σύνταξη θα έπρεπε να πάρω!
ΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!
οσες φορες εχτισα τειχη, ευχομουν να ερθει καποιος να μου τα σπασει.. τα τειχη, τα παντως τυπου τειχη, μονο χωριζουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρε τη 'βαριοπουλα' σου και παμε :)
Κι εγώ! Τους λατρεύω αυτούς τους τύπους που κατεδαφίζουν τείχη!
ΔιαγραφήΠάμε, Φανή μου, πάμε!!!!!!
Έχεις δίκιο...όλα πρέπει να πέσουν...και κυρίως εκείνα τα ντουβάρια που λέει και η Χριστίνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα!
Να είσαι καλά, Μαρία!
ΔιαγραφήΤι όμορφο κείμενο Αλεξάνδρα μου!!! Πρέπει να πέσουν, μα πως, με τι δύναμη... Σε φιλώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σ' άρεσε, Ειρήνη!
ΔιαγραφήΠώς,ε; Με κόπο, πολύ κόπο κι επιμονή...
Πολλά φιλιά!
Ωραίο είναι να καταστρέφονται τα προσωπικά μας τείχη!! Λατρεύω τον ήχο της κατεδάφισης των δικών μου μα πιο πολύ αυτόν που το κατάφερε!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ καλό μου!!!
Μεριλένα, υπέροχο! Τι να πω; Τα είπες -ξανά- όλα!
ΔιαγραφήΝα περνάς καλά!
Και μας κρατάνε μέσα στην σιγουριά τους, ζεστά και με αγάπη;;; Γίνετε;; :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά και καφεδάκι.
Καλό Σ/Κ!
Διαγραφήυπεροχη αναρτηση καλη μου! καλημερα! φιλακια πολλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ, Κική!
ΔιαγραφήΜα να μην κρατήσω ούτε ένα τοσοδούλι τειχάκι ΄η έτσω ένα τοιχαλάκι για να έχω να κρυφτώ άμα χρειαστεί; Δεν ξέρω... Θα το σκεφτώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα τοσοδούλι θα κρατήσω κι εγώ! Σςςςςς!
ΔιαγραφήΕντάξει. Δεν θα το πω πουθενά!
ΔιαγραφήΕίσαι φίλη!!!!
ΔιαγραφήΔίνουν μια σιγουριά τα τείχη αναμφισβήτητα, μα πρέπει να γκρεμιστούν και πρέπει να μάθουμε να νιώθουμε έτοιμοι και σίγουροι εκτός αυτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοναδική η ανάρτηση σου.
Σε καλημερίζω και σε γλυκοφιλώ!
Μεγάαααααλη σιγουριά, Μαρίνα!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Απο μικροί μαθαίνουμε να χτίζουμε τοίχους για να προστατευόμαστε.. πως να τα αφήσουμε να πέσουν?? Συμφωνώ με την Αθηνά πως θέλω ένα μικρο τειχάκι για να νιώθω καλά. Από την άλλη είναι φορές που ο 'τείχος' κάποιου με ενοχλεί.. Άραγε πόσους ενοχλεί και ο δικός μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέω πως ακόμα και το να δούμε τα τείχη, να μην τα νομίσουμε φυσικά αλλά ως φτιαχτά εμπόδια, κάτι είναι!
ΔιαγραφήΑυτά τα μικρά, προσωπικά τείχη μας σίγουρα ενοχλούν τους άλλους, τους εμποδίζουν να μας προσεγγίζουν!