Nice day for a revolution

Μπορεί να είμαστε οι χαζοί, που πεθαίνουμε για μιας ώρας ελεύθερη ζωή, μπορεί να είμαστε οι παραιτημένοι, που κουραστήκαμε κι ακουμπήσαμε την ελπίδα μας σε λίγα χρώματα κι ένα μολύβι, μπορεί να είμαστε οι τρελοί, που δεν μιλάμε παρά μονάχα στα παιδιά, μπορεί να είμαστε οι ρομαντικοί, που ψάχνουμε χώμα και νερό για να ξαναχτίσουμε μια φωλιά, αλλά είμαστε εδώ.


Ακούτε; Τακ-τακ, τακ-τακ... που σημαίνει βαστάμε γερά, κρατάμε καλά. Ακόμα ονειρευόμαστε με το μυαλό καθαρό από τα ψέματά σας, ορκισμένοι ούτε μια ψυχή να μην ξεπουλήσουμε.



Μπορεί να είμαστε σκορπισμένοι, αλλά θα έρθει η μέρα που με τις αλυσίδες μας θα φτιάξουμε ράγιες για να συναντηθούμε.
Μπορεί να θέλει δουλειά πολύ, αλλά αυτό θα γίνει.
Θα βρούμε τρόπο να επικοινωνήσουμε δίχως συνθήματα και θα φτιάξουμε μια καινούρια γλώσσα.
Θα βρούμε υπομονή να ακούσουμε ο ένας τον άλλο, θα βρούμε κουράγιο να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο. Και τότε θα αλλάξουμε τον κόσμο. Αυτό θα γίνει.

Γιατί και μες στη μοναξιά μας έχουμε πάντα φίλους καλούς να καλέσουμε.

Γιατί γεννάμε θρασίμια κι όχι κληρονόμους του θανάτου,

γιατί οι νεκροί μας είναι οδηγοί κι όχι χρυσά γράμματα στους τάφους,

γιατί τα βράδια ταΐζουμε τ' αδέσποτα, δεν πίνουμε μπόμπες με τα κομματόσκυλα,

γιατί ερωτευτήκαμε στη γειτονιά του φεγγαριού κι όχι στις σελίδες του nitro.

Γιατί δεν είμαστε δυο, δεν είμαστε τρεις, δεν είμαστε χίλιοι δεκατρείς, είμαστε ο κόσμος όλος.

Κι εσείς, ανθρωπάκια, που πιστέψατε πως δεν είστε τίποτα και ξεπουληθήκατε για μια μεγαλύτερη τηλεόραση, μας προδόσατε γιατί σας τάξανε μια μπουκιά ψωμί, μη μας πολεμάτε άλλο, μόνο καρτεράτε. Καρτεράτε τη στιγμή που δεν θα χρειάζεστε την τηλεόραση, τη στιγμή που θα κάνουμε τη ζωή να συμβεί.

Αυτό θα κάνουμε.

Γιατί εμείς σπαρθήκαμε από τούτη την παγκόσμια κραυγή: δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια και το χτίσιμο του καινούριου κόσμου δεν θα το δώσει ο πυροβολισμός, μα ένα τραγούδι σε μιαν ακτή μυστική! Και δεν θα σας παρασύρουμε κάτω από τανκς, θα κιοτέψετε από τους χορούς μας.