Διαβάσατε το καινούριο τεύχος του Woman's magazine;

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Το δεντρόσπιτό μου



Με αφορμή αυτό το παραμύθι που 'ναι αληθινό και το θέμα του χριστουγεννιάτικου Woman's magazine που είναι το παιχνίδι, λέω να μιλήσουμε για εκείνο το  Π α ι χ ν ί δ ι  που μας έκλεψε την καρδιά όταν ήμασταν παιδιά και μέχρι σήμερα χορεύει ολοζώντανο στη μνήμη μας.

Ακόμα ένα θέμα, λοιπόν, του πολύ επιτυχημένου μου "Γράφω... γράφεις;": Εικόνα και τίτλο έχετε, θυμηθείτε το αγαπημένο σας παιχνίδι, φωτογραφίστε το και μοιραστείτε την εμπειρία στο blog σας!

Εγώ δεν χρειάστηκε να ψάξω στην αποθήκη (που ακόμα ψάχνει να βρει τον εαυτό της μετά από μία μετακόμιση). Το βρήκα στο ίντερνετ και σας το παρουσιάζω με μεγάλο ενθουσιασμό!

Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι το ΔΕΝΤΡΟΣΠΙΤΟ!


Το λάτρεψα με την πρώτη ματιά!



Σπίτι κομπλέ, με τα δωμάτιά του, την επίπλωσή του, και την οικογένεια με το αυτοκινητάκι της και το σκυλάκι της!



Με το σπιτάκι του σκύλου, το ασανσέρ και την κούνια!



Με χερούλι κι εύκολο κλείσιμο για να το παίρνεις παντού, μα παντού όμως!




Αυτή η οικογένεια μπορεί να σας κάνει λίγο... αμερικάνικη, με το αυτοκίντητο και το σκύλο, όμως συχνά εγκατέλειπε το υπέροχο δεντρόσπιτό της για να πάρει μέρος στις μεγάλες πορείες που γίνονταν στις αρχές της δεκαετίας του '80 στο χαλάκι του μπάνιου.
Και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε βρεθεί κάτω από αδυσώπητο πόδι γονιού που δεν είχε ενημερωθεί για την πορεία.

Νομίζω ότι ωραία θα ταίριαζε στο σαλόνι. Μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, δεν εννοώ μόνο του, μαζί με τα άλλα αγαπημένα μου παιχνίδια: το σχολείο και το σχολικό, το γκαράζ, το πικάπ και την τηλεόραση, και, και, και...


http://womaninblogs2.blogspot.gr/search/label/%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%82

Παιχνιδοσυμμετέχουν:
Η Αθηνά με μισό αιώνα παιχνίδι
Η Χριστίνα με ένα εισιτήριο διαρκείας για τη  Χώρα του Ποτέ
Η Αριστέα με μια κούκλα 42 χρονών και άλλα αυτοσχέδια παιχνίδια

33 σχόλια:

  1. Α, εγώ είχα πολύ λίγα παιχνίδια. Ένα από τα αγαπημένα μου, ήταν ένα κόκκινο τηλέφωνο, που μου είχε πάρει η νονά μου. Ακόμα θυμάμαι τις στιγμές που έπαιζα μαζί του. Σπουδαία ανάρτηση, το Παιχνίδι είναι καθοριστικό όπως λες πολύ σωστά κι εσύ και στο άλλο σου μπλογκ. Φιλιά πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακόμα κι ένα μόνο παιχνίδι αφήνει όμορφες αναμνήσεις!
      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  2. Πόσα και πόσα παιχνίδια, έχουν κερδίσει την καρδιά μας!!!! Κοθοριστικό το παιχνίδι αλλά και απαραίτητο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πόσα παιχνίδια να πρωτοθυμηθώ! Είχα πάντως ένα παρόμοιο σπιτάκι με το δικό σου, με πριγκίπισσες όμως... μου άρεσε τόσο πολύ!
    Λυπάμαι τα σημερινά παιδιά, δεν παίζουν με παιχνίδια. Έχω συγγενικά παιδιά 4 και 6 ετών που δεν παίζουν με κούκλες και στρατιωτάκια και αυτοκινητάκια (!!!) γιατί παίζουν με λάπτοπ και i-pad... Πολύ λυπηρό...
    Πολλά φιλιά Αλεξάνδρα μου!!! Καλό βράδυ να έχεις και καλή εβδομάδα!!! ♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα τα παιχνίδια έχουν τη χάρη τους! Αρκεί να τα παίζεις όλα!!!!
      Καλό απόγευμα!

      Διαγραφή
  4. Λατρεύω Αλεξάνδρα τα παλιά όμορφα παιχνίδια. Τότε που κάθε ένα από αυτά ήταν ένα μικρό έργο τέχνης. Ακόμα και τα επιτραπέζια της δεκαετίας του 1960-70 είχαν το δικό τους πολιτισμό και αξία. Και σαν υλικό και σαν κατασκευή.

    Εγώ στα 10μου + λάτρευα τα τραινάκια......! ναι τα λάτρευα.. και τότε που υπήρχε το "ΜΙΝΙΟΝ" και ο "ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ" στα παιχνιδάδικά τους ήταν ολάκερη πόλη με τραινάκι όπου χάζευα πραγματικά...

    Ήταν ένα όνειρο.....

    τι όμορφο το θέμα σου Αλεξάνδρα μου......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ποσο έχει διαμορφώσει το παιχνιδι τους παιδικους χαρακτήρες..! εινα απαρετητο... κριμ που σημερα δεν παιζουν τα παιδια..!! οι δικες μνήμες δεν μπορουν να πανε τοσο πισω.. αλλα θυμουνται κουκλες πανινες με κουρελακια..!!!! καλως σε βρήκα...φιλακιααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναιιιιιιι!!!!!!!! Δεν είχα ποτέ τέτοιο παιχνιδάκι και πάντα το λιμπιζόμουν. Κι ότι είχα στο πρόγραμα να κάνω ένα παιχνιδοαφιέρωμα!!! Ελπίζω εντός των ημερών να αξιωθώ!! Φιλάκια!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. έτοιμο και το δικό μου αγαπημένο παιχνίδι! :))))

      Διαγραφή
    2. Χριστινάκι, έρχομαι να το δω, μόλις έπιασα πάλι επαφή με ίντερνετ!
      Ευχαριστώ!!!!

      Διαγραφή
  7. Είμαι μοναχοπαίδι (εντάξει, τώρα δεν είμαι παιδί, αλλά αυτό το παραβλέπουμε!)
    Έτσι, λοιπόν, μου αγόραζαν πολλά παιχνίδια, πριν καν τα ζητήσω!
    Τα αγαπημένα μου, κι αυτά που θυμάμαι ακόμη με πολλή αγάπη (και κάποια διασώζονται στην αποθήκη!) ήταν... το χωριό μου!
    Κάνω κατάχρηση χώρου, όμως θέλω να το μοιραστώ!

    Ο πατέρας μου είχε και έχει ακόμη μανία με τον στατικό μοντελισμό.
    Είχαμε συζητήσει πώς φανταζόμουν ένα χωριό - "παιχνίδι". Είχε αγοράσει, λοιπόν, ό,τι μπορείς να φανταστείς: σπιτάκια μικρά και μεγάλα, σχολείο, νοσοκομείο, πυροσβεστική, εκκλησούλα, μύλο, καταστήματα (προφανώς, πρόδρομο των σύγχρονων malls. Σ' έχω γυρίσει στα "early '70s"!)
    Kι ακόμη, δεντράκια, γεφυρούλες, διαβάσεις τρένων... και πολλά πολλά αυτοκινητάκια (matchbox και majorette).

    Αφού περνούσε όλα τα απογεύματα μετά τη δουλειά με το να συναρμολογεί τα "κτήρια"... αρχές Δεκέμβρη, όχι μόνο το χωριό, αλλά και μια μικρή πόλη ήταν έτοιμα! Μαζί με αυτά, υπήρχαν και δύο τρένα, μέσα κι έξω από τις γραμμές των οποίων, "χτίζαμε" αυτόν τον υπέροχο μικρόκοσμο!

    Η μαμά συμμετείχε με το να δημιουργεί χώρο... τέτοιες μέρες!

    Περιττό να σου πω ότι δεν είχα μυαλό για τίποτα άλλο! Περνούσα ατέλειωτες ώρες στο "χωριό" μου, έφτιαχνα ιστορίες για τους "κατοίκους", έφτιαχνα με πλαστελίνη ανθρωπάκια... αλλά και μικροαντικείμενα (π.χ. βαλίτσες!!! για να ταξιδεύουν!)
    Φυσικά, δεν έλειπε και η φάρμα με διάφορα ζωάκια!

    Α, σ' ευχαριστώ για την υπέροχη ανάρτηση και την αφορμή να μοιραστώ αυτές τις αναμνήσεις μου!

    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι αναμνήσεις από τα παιχνίδια μας είναι τόσο γλυκές!!! Καλό απόγευμα, Γάτα!

      Διαγραφή
  8. καλημερα Αλεξανδρα μου! ε οι γιορτες θελουν δωρα! :)
    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Α, τότε θα γράψω και εγώ!!!

    Είναι πολύ όμορφο, το παιδί μου, ο μικρος Χούλιο, έχει ένα για τους πιρατές του, και όχι τόσο γλυκό, :)))

    Φιλιά πολλά και καφεδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παιχνίδια και καφεδάκι, τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή;;;

      Διαγραφή
  10. Ω! Ένα δενδρόσπιτο! Πολύ ωραίο!
    Το αγαπημένο μου παιχνίδι; Δεν θα σου το πω εδώ! Θα κάνω σχετική ανάρτηση την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι προγραμματισμός!!!!!! Αλλά το ιντερνετ μόλις τώρα ξαναμπήκε στο σπίτι μου...
      Σ' ευχαριστώ, Αθηνά!

      Διαγραφή
  11. Πολύ όμορφο μπλογκ! Σαν να μπαίνω σε κατάστημα παιχνιδιών.
    Λοιπόν, το αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν τα Lego, σε μια εποχή που δεν είχαν τη σημερινή ποικιλία, μα ήταν αρκετά για να στήνω τις θεατρικές μου παραστάσεις για τη μικρή μου αδελφή. Μετά, εκείνη καθόταν ήσυχη παίζοντας με τα σπιτάκια που της είχα φτιάξει, όσο εγώ μελετούσα για το σχολείο. Χεχε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πονηρέ Λωτογάγε!
      Ω, ναι και τα lego! ακόμα και τότε, με τη μικρή ποικιλία, ήταν τρέλα!!!!

      Διαγραφή
  12. Καλημέρα Αλεξανδρουλίνι μου!! Α!! Δεν το ήξερα αυτό το παιχνίδι που μας δείχνεις!! Αντε να το αφήσεις σαν παιδάκι,ε;; Τι ωραία που σκαρώναμε διάφορα και παίζαμε!!
    Θυμάμαι είχα έναν ξανθό κούκλο, τον πιπίνο μου και τον έβαζα να παίζει θέατρο!! Κι αυτοσχέδιο το θέατρο παρακαλώ!! Επαιρνα την καρέκλα του γραφείου μου, μικρή ήταν αλλά μια χαρά έκανε την δουλειά της, έπαιρνα και το κάτω μέρος της πυτζάμας, το άπλωνα στην καρέκλα σαν αυλαία κι είχα μόνιμο θεατή τον αδερφό μου!!! :)))
    Αυτά τα αυτοσχέδια τα λάτρευα!! Μην σου πω για ένα χαλάκι πόλη, με δρόμους και σπιτάκια κι έπαιρνα τα playmobil κι αυτοκινητάκια και πα΄ζαμε την πόλη!!! Ωραία πράγματα!!!
    Φιλάκια ολόγλυκα γλυκό μου και περαστικά στο χεράκι σου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα τα παιχνίδια έχουν τη χάρη τους! Κι έτοιμα κι αυτοσχέδια! Ο συνδυασμός νομίζω είναι ο καλύτερος!!!!
      Χαλιά και χαλάκια πάντα χρήσιμα, λοιπόν!
      Να είσαι καλά Μαριλένα!

      Διαγραφή
  13. αχ γω δεν ειχα δεντρόσπιτο! Είχα σπιτια της πόλυ ποκετ , που πολύ φοβαμαι ότι καποιοι θα τα θυμηθουν και θα με βαλουν να πληρωσω και ΕΝΦΙΑ για πάρτη τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αλεξάνδρα μου , το δεντρόσπιτο σου σαν παιχνίδι δεν το γνώριζα καν , αλλά ήταν ένα από τα παιδικά μου όνειρα να είχα ένα αληθινό πάνω στη συκιά μας! Κάπου έχω γράψει για αυτό στο μπλογκ!
    Ωραία η ιδέα σου! Θα την πάρω γιατί είναι και μια καλή ευκαιρία ν μην ξεχάσω να γράφω! όλο φτιάχνω αυτόν τον καιρό!
    Τα φιλιά μου και να με περιμένεις οσονούπω ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν αποκτήσεις τελικά το δεντρόσπιτο κι εσύ να με περιμένεις!!!!!
      Σ' ευχαριστώ, Αριστέα!

      Διαγραφή
  15. Αααααααα τι ωραίο δεντρόσπιτο, δεν το είχα γιατί δεν το γνώριζα και τώρα ευτυχώς μεγαλώνει η βαφτιστήρα μου και μπορούμε να παίρνουμε τέτοια δώρα, να παίζει και η νονά που δεν έχει χώρο σπίτι της.
    Πάνω απ' όλα η ανιδιοτέλεια και το παιχνίδι :P
    Πολύ ωραία η ανάρτηση σου, γιατί όπως είπα και στην Χριστίνα, έχει λίγο από την παιδικότητα που χρειαζόμαστε αυτές τις μέρες! :)
    Σε φιλώ γλυκά και σου εύχομαι ένα τέλειο Σ-κ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μέρες που λέγονται ευχές
    πάρε και μια από μένα
    Μέρες γλυκές, καλές, ζεστές
    και χρόνια ευτυχισμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πολλές πολλές ευχές για τη νέα χρονιά φίλη μου ! Εύχομαι : Αγάπη, Χαρά, Ελπίδα και κάθε καλό στο σπιτικό σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

.