Απορία εξομολογουμένη παραμένει απορία;

Και κάπου εδώ σταματώ τις αναρτήσεις με τα άλλα νέα του μουντιάλ της Βραζιλίας, (ίσως επανέλθω, αλλά μέχρι τότε, όσοι ενδιαφέρεστε, πάρτε τη σκυτάλη, έχει ενδιαφέρον) γιατί έχω πολλά να σου πω, Σύμπαν μου, και έχουν γεμίσει τα συρτάρια του μυαλού μου και της ψυχής μου (ναι, μάζεψα τα μάλλινα και πάλι χώρος πολύς δεν άδειασε...).

Θα συνεχίσω επίκαιρα, με τις καθαρίστριες. Που αγωνίζονται για το αυτονόητο: το δικαίωμα στη δουλειά και την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων. Που σε αυτές σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός, όπως σχολίασε και ο Αρχιμανδρίτης (!). Που, μες την ατυχία τους, στάθηκαν τυχερες, γιατί ο αγώνας τους δημοσιοποιήθηκε και κινητοποίησε και ξύπνησε την αλληλεγγύη.

οι φωτογραφίες από το

Για μια ακόμα φορά θα ξεστρατίσω από τους δρόμους του υπέρ και κατά και θα τολμήσω να εκφράσω δυο απορίες:
Κινητοποίησε;;;
Όχι!
Μπορεί πολλοί να εκφράζουμε δημόσια την στήριξή μας στον αγώνα τους κι αυτό είναι κάτι, αλλά λέγοντας κάτι δεν βλάπτει να σκεφτόμαστε και το παρακάτω. Και το παρακάτω, για μένα, είναι η εξής απορία: γιατί ο αγώνας τους, που είναι από τους πιο επιτυχημένους στην πρόσφατη ιστορία μας, δεν παρακινεί κι άλλους εργαζομένους να κάνουν το ίδιο;;; Να διεκδικήσουν με ενότητα και πάθος; Γιατί όσοι δουλεύουμε απλήρωτοι, συνεχίζουμε να δουλεύουμε απλήρωτοι και δεν "χτυπάμε κάρτα" έξω από το Υπουργείο Οικονομικών (Καταστροφών);

ιστολόγιο των καθαριστριών

Ξύπνησε την αλληλεγύη;;;
Όχι!
Βέβαια, αρκετοί πια ξεχωρίζουμε φιλανθρωπία και αλληλεγγύη, όμως ποια αλληλεγγύη; Πολλές συλλογικότητες έχουν αποκτήσει την εμπιστοσύνη και έχουν παραμερίσει (στις συνειδήσεις) κάπως τις δράσεις των εταιρειών, κι αυτό είναι κάτι. Μα κάνοντας κάτι, δεν βλάπτει να προσπαθούμε και για το παραπάνω. Και παραπάνω για μένα, είναι η εξής απορία: γιατί πρέπει να ψάξουμε πολύ για να βρούμε τρόπο να σταθούμε δίπλα στις καθαρίστριες και κατ' επέκταση σε όσους το έχουν ανάγκη; Γιατί παραμένουμε εκτελεστές πράξεων αλληλεγγύης; Γιατί δεν είναι αυτονόητο να "αναλάβει" μία ή ένας καθημερινά να μαγειρεύει και για μία καθαρίστρια, ώστε να ζήσει το πρόβλημά της από κοντά, να το βάλει στην καθημερινότητά της /του, να το μεταφέρει στον κοινωνικό περίγυρο;

!!!

Και μιλώντας για καθαρίστριες θυμήθηκα τη συμμετοχή μου στο... Συμπόσιο γέλιου της Αριστέας, όπου αναρωτιόμουν (προεκλογικά) τι να ψηφίσω και κατέληγα στο εξής συμπέρασμα:
Θ' αράξω σπίτι, για να μιλήσω μ' ένα στίχο, (το στίχο του Κηλαηδόνη)
θα βάλω σκούπα, όπως διάβασα σ΄ έναν τοίχο (τύπου: αν θες να καθαρίσεις τον κόσμο, ξεκίνα από το σπίτι σου, που έλεγε ο Καστοριάδης).