Οι τελευταίες μέρες χρωματίστηκαν ξανά από τους πολέμιους του αυτονόητου. Όσοι λεηλάτησαν τη χώρα, πυροβολούν στο ψαχνό με κορώνες ενδιαφέροντος για την πατρίδα. Όσοι τους ανέχτηκαν, ψάχνουν διέξοδο. Όσοι τους ακολούθησαν δίχως να το καταλάβουν, αρνούνται να δώσουν λίγο από το κουράγιο τους στους ομοιοπαθούντες.
Η δική μου σκέψη βρήκε μια γωνιά να ξεκουραστεί σε αυτούς τους στίχους του Νίκου Γκάτσου, που μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις το 1986.
Για να κριθούν τα πράγματα στο δύσκολο καιρό, γκρεμίσανε τα φράγματα να τρέξει το νερό.
Μα, τα παλιά φαντάσματα, σαν είδαν το σεισμό, οργώσαν τα χαλάσματα και σπείραν διχασμό.
Μπορείτε εδώ να βρείτε περισσότερες πληροφορίες γι' αυτόν τον ελάχιστα γνωστό δίσκο.
"Γκρεμίσανε τα φράγματα" με τη φωνή του Μανώλη Μητσιά.
Το βέβαιο είναι ότι το γκρέμισμα
ΑπάντησηΔιαγραφήκρίνεται απαραίτητο. Καινούργια πράγματα με
ταπετσαρίες παλιές δεν έχουν νόημα.
Όμορφη κυριακή σου εύχομαι :)
Ε, αν υπάρχει κάτι καλό, ας το κρατήσουμε, αλλά, ναι, το γκρέμισμα είναι απαραίτητο!
ΔιαγραφήΜα, τα παλιά φαντάσματα, σαν είδαν το σεισμό, οργώσαν τα χαλάσματα και σπείραν διχασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήπροφητικό!!
Αυτός ο στίχος περιγράφει γλαφυρά το σήμερα... Ελπίζω όχι και το αύριο...
ΔιαγραφήΚαλημέρα!