Ο πλανήτης Β 612 υπήρχε πάντα.
Στο καπέλο της υπόνοιας.
Στο τρίξιμο του φόβου.
Στο φτερούγισμα του χαμόγελου.
Μ' ένα παιδί στα σπλάχνα.
Που γεννιέται πάντα.
Στην αλμύρα του έρωτα.
Στο χαράκωμα της αγάπης.
Στην απελπισία της υποψίας.
Στα ηλιοβασιλέματα.
Το φεγγάρι ταξίδευε πάντα.
Εκεί που ο πιλότος...
το αγόρι και το κορίτσι.
Ερωτευμένα κοχύλια της θαλασσοταραχής.
Ενώ το φεγγάρι μεθά ανιχνεύοντας τις ανάσες...
στον πλανήτη Β 612 γεννιέται ένα παιδί,
που γεννάει την ελπίδα, που ελπίζει τον εαυτό.
Στο συνοδοιπόρο του εαυτού.
Στον πλανήτη του στόχου.
Στο Β 612.
Ομορφα λόηια που συνοδεύουν δύσκολες μέρες μιας πανέμορφης όμως και αισιόδοξης εποχής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου μήνα κι ας έχει ήδη 5. Γι αυτή την ελπίδα ζούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσα. Ψήφισα παιδικότητα. Θέλω να το ξαναδιαβάσω το βιβλίο, αλλά φοβάμαι μην τη γυρίσω την ψήφο σε ουτοπία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρά Θ. Να 'σαι καλά και να σε συντροφεύει πάντα η αισιοδοξία της εποχής!
ΑπάντησηΔιαγραφήpara-Kelsoscooks Μια όμορφη άνοιξη να έχεις. Πάντα ευπρόσδεκτες οι ευχές!
Hitori Tana Καλώς ήρθες! Εγώ, όσες φορές κι αν το διαβάσω, ψηφίζω... σπίτι μου, σπιτάκι μου!!!
Το διαβάζω, το ξαναδιαβάζω, δεν το χορταίνω!
ΑπάντησηΔιαγραφή