Προτιμώ να πιαστώ κορόιδο...

και όχι στα γρανάζια...

"An old beggar"- David Terniers II

Σε βλέπει από μακριά, τον βλέπεις κι εσύ. Το ξέρεις, θα σε πλησιάσει. Στριφογυρίζεις αμήχανα. Να φύγεις; ντροπή. Μένεις, με το φόβο ή έστω μια μικρή ανησυχία. Η θλίψη αρχίζει να σε κυριεύει και η μελαγχολία θα σε συντροφεύσει μέχρι αργά το βράδυ. Μπορεί να φωνάξει και την οργή.

Είναι πια δίπλα σου. Σε κοιτάζει μες στα μάτια. Τα αποφεύγεις. Μα και πού να κοιτάξεις; Μια φιγούρα βρώμικη, καταρρακωμένη, σαν υπόλειμμα καταστροφής. Μια ανελέητα γυμνή αλήθεια.

Κάτι λέει, ζητάει, παρακαλάει. Δεν μπορείς να τον ακούσεις. Τα αφτιά σου βουίζουν:

Δεν ξέρεις πώς έφτασε ως εδώ... η μάνα.

Δεν ξέρεις αν λέει αλήθεια... η θεία.

Δεν ξέρεις αν θα βρεθείς κι εσύ στη θέση του... ο πατέρας.

Δεν ξέρεις αν θα σου επιτεθεί... ο φίλος.

"Roman beggar woman" - Edgar Degas

Κι όμως ξέρεις: θα σε πλησιάσει. Σε τούτο 'δω τον κόσμο, η φρίκη θα σε πλησιάσει. Και δεν θα μείνει εκεί. Θα σε αγκαλιάσει. Θα καταπατήσει την αξιοπρέπειά σου. Θα σε κάνει συνένοχό της. Θα σου αφήσει ένα ενθύμιο για την ώρα του ύπνου.

Σε λίγο οι φωνές σταματούν. Ο ζητιάνος στέκεται ακόμα απέναντί σου. Σαν αυτόματο του αγοράζεις μια τυρόπιτα από το φούρνο. Σαν αυτόματο δεν του δίνεις χρήματα. Απομακρύνεται υπόχρεος.

Να, που τα κατάφερες! Και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη. Και έκανες την καλή σου πράξη και δεν σε έπιασε κορόιδο. Αν είπε την αλήθεια, τάισες έναν πεινασμένο, αν είπε ψέματα, χάρισες κάτι άχρηστο σε έναν απατεώνα.

"The little beggar" - William Buguereau

Και σε καταλαβαίνω. Γιατί κι εγώ έτσι τα καταφέρνω! Μα, πάλι, δεν ξέρω... Αν ήμουν στη θέση του... Ξέρω! Αν ήμουν στη θέση του θα ήθελα να μου δώσουν στο χέρι τις δυο πενταροδεκάρες να τις κάνω ό,τι θέλω! Πόσες τυρόπιτες να φάω ακόμα; Προτιμάς να πεθάνεις από την πείνα; θα με ρωτούσατε. Όχι, αλλά είναι κι αυτή η αξιοπρέπεια... Ναι, ναι! Άδειο στομάχι και αξιοπρέπεια μπορούν να συνυπάρξουν!

Λοιπόν, αν αυτός ο ζητιάνος έχει εκατομμύρια στην τράπεζα κι όμως μπαίνει στη διαδικασία να παρακαλέσει, να ζητιανέψει, να απλώσει το χέρι, χαλάλι του. Προτιμώ να πιαστώ κορόιδο, παρά να πιαστώ στα γρανάζια των έντιμων, εξακριβωμένα και παράλογα πλούσιων, που δεν πληρώνουν τους φόρους στο κράτος, που δεν πληρώνουν και δεν αποζημιώνουν δίκαια τους υπαλλήλους τους, που παράγουν τη φτώχεια για να παραμένουν εκατομμυριούχοι και κυκλοφορούν καλοντυμένοι, με το κεφάλι ψηλά και με ύφος δασκαλίστικο απλώνουν το χέρι και ζητούν τα δικά μου χρήματα για να βοηθήσουν αυτούς που κατέστρεψαν.

Προτιμώ να πιαστώ κορόιδο από έναν ζητιάνο, παρά να πιαστώ στα γρανάζια των κάθε είδους οργανώσεων που μαζεύουν χρήματα και δεν ξέρω τι τα κάνουν, που μαζεύουν τρόφιμα και τα βλέπω να χαλάνε στις αποθήκες.

Και ξέροντας θα συνεχίσω να σκαλίζω, μέσα μου και γύρω μου. Να βρίσκω αγκάθια και να προσπαθώ να τα ξεριζώσω...