Θεριά οι άνθρωποι...

Αφιερωμένο σ' εκείνες τις ψυχές που ανασταίνουν τη συνείδησή μας...

"Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;

Σε ποιο νησί του Ωκεανού, σε ποια κορφήν ερημική;

Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ' άδικο φωνάξεις

Ξέρω πως θάχεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,

που με τα βρόχια της οργής ταχιά θενά σπαράξεις.

...

Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο, φως της αστραπής,

κι η Αλήθεια σου χτυπήσουνε, παιδάκι μου, να μη την πεις.

Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.

Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.

Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν."

Κώστας Βάρναλης, "Οι πόνοι της Παναγιάς"

 Ποίηση: Κώστας Βάρναλης, μελοποίηση: Λουκάς Θάνος, ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης