Πολυδούρη - Καβάφης: συνομιλία

Brett Rogers

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα- χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια.

Ω, χαμηλώστε αυτό το φως! Στη νύχτα τι ωφελάει; Πέρασε η μέρα, Φτάνει πια.

Nevena Petrova

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν, μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων. Τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη, κρύα κεριά, λιωμένα και κυρτά.

Πάρτε το φως! Είναι καιρός να μείνω πια μονάχη. Φτάνει η απάτη μιας ζωής.

Gabriel Pranich

Δεν θέλω να τα βλέπω. Με λυπεί η μορφή των και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι. Εμπρός κοιτάζω τ' αναμμένα μου κεριά.

Ας παύσουν πλέον οι σπαραγμοί. Ας μου απομείνει κάτι για να πλανέψω τη νυχτιά.

Karen Winters

Δεν θέλω να γυρίσω πίσω, μη διω και φρίξω τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.

Anatoly Natche

Πάρτε το φως! Είναι η στιγμή! Τη θέλω όλη δική μου. Είναι η στιγμή να κοιμηθώ. Πάρτε το φως! Με τυραννεί... μου αρνιέται την ψυχή μου...

Κωνσταντίνος Καβάφης - Μαρία Πολυδούρη 
"Κεριά" - "Ω, χαμηλώστε αυτό το φως"