Διαβάσατε το καινούριο τεύχος του Woman's magazine;

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Βοήθεια, δακρύζει!


by Pietro Rotari


Ο διευθυντής μάς κάνει να αισθανόμαστε ένα τίποτα, ένα σκουπίδι.
«Ε, έτσι είναι η ζωή. Σε ποιο κόσμο ζεις εσύ;» είναι μια συνηθισμένη απάντηση.
«Ποιος αναγνωρίζει σήμερα την αξία σου; Πάμε να πιούμε, να πούμε καμιά σαχλαμάρα, να ξεσκάσουμε.» είναι μια επίσης συνηθισμένη απάντηση, καλύτερη όμως, μια και ισοδυναμεί  με ’’νοιάξιμο’’, με ενδιαφέρον.
Αν πούμε αυτά που μας πονάνε, λοιπόν, γκρινιάζουμε και ’’μιζεριάζουμε’’. Υπάρχει όμως τρόπος να τα πούμε και δίχως να χαλάσουμε την παρέα:

by Norman Rockwell
«Ο μπιιιπ, ο μπιιιιπ, ο μπιιιπ, που μπιιιπ και η  μπιιιπ του μπιιιπ, αμ ξέρω τι του χρειάζεται: μπιιιπ και μπιιιπ, να δεις πώς μπιιιπ!», θα πούμε προσπαθώντας να τον φέρουμε με τα λόγια μας στο επίπεδο που μας έχει ρίξει με τις πράξεις του. (Το τι σημαίνουν τα μπιιιπ και το πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα είναι μια άλλη –πονεμένη- ιστορία!)





by Camille Corot
Ο μπιιιπ, ο διευθυντής, ήθελα να πω, μας έχει πληγώσει.
Αν υποθέσουμε ότι το είχε κάνει με σφαίρα, θα θεωρούσαμε απαραίτητο να χειρουργηθούμε αμέσως για να τη βγάλουμε. Κι αν η εγχείριση έπρεπε να καθυστερήσει, θα θεωρούσαμε απαραίτητο να μας χορηγηθεί παυσίπονο. Κι όλα αυτά αφού είχαμε δεχτεί τις πρώτες βοήθειες.



Επειδή όμως έχει πληγώσει την ψυχή μας, την αξιοπρέπειά μας, τον αυτοσεβασμό μας και εν τέλει την ανθρώπινη υπόστασή μας, γεγονός που μπορεί να πλήξει και κάποιο όργανο του σώματός μας, αυτό που θεωρούμε απαραίτητο είναι να ’’συνέλθουμε’’, να ξαναγυρίσουμε ’’στον αληθινό κόσμο’’ και να εκτονωθούμε.


by Carl Larsson

Οι πρώτες βοήθειες περιττές. «Έτσι είναι η ζωή.»
Περιττό και το παυσίπονο. «Καλή παρέα!»
Εγχείρηση;

Ρίχνουμε στην πληγή (της ψυχής) ένα αμφιβόλου ποιότητας αναισθητικό, στο οποίο έχουμε έτσι κι αλλιώς εθιστεί (και λέγεται από ασφαλή απόσταση στόλισμα με ’’κακές λέξεις’’) και αφήνουμε την αιτία του πόνου να δρα όχι μόνο εσωτερικά (προσβολή=σφαίρα), αλλά και εξωτερικά (νέα προσβολή=νέα σφαίρα στο ίδιο σημείο).

«Και  πως δεν πεθαίνουμε, ρε φιλόσοφε;»
Το σώμα για την επιβίωση… η ψυχή για τη ζωή… αργοπεθαίνουμε

by Eastman Johnson

Όπως καταλαβαίνετε, πώς να τολμήσουμε να μιλήσουμε για εγχείριση (που στην περίπτωση της ψυχής σημαίνει αποκατάσταση αξιοπρέπειας και απονομή δικαιοσύνης);
Και ακόμα χειρότερα, δεν τολμάμε ούτε να σκεφτούμε την καταστροφή του όπλου (=σύστημα), και μεταφορικά και κυριολεκτικά.



Ζούμε: «Βοήθεια, αιμορραγεί!»
Θα ήταν ωραίο να ζούσαμε και: «Βοήθεια, δακρύζει!»

Εδώ δεν έχουμε να φάμε κι εσύ μπιιιπ μπλε! Ξέρεις πόσα παίρνει ο μπιιιπ για να μπιιπ και πόσα εγώ για να με μπιιιπ; Ο μπιιιπ κι ο κάθε μπιιιπ μας έχει μπιιιπ κι εσύ…




Θα αφήσω, λοιπόν, τις κόκκινες ουτοπίες και θα σας προ(σ)καλέσω να αφήσετε τις μπλε μπιιιπ.
Ας γίνουμε όλοι συγγραφείς (τουλάχιστον)!

συνεχίζεται εδώ

14 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σου Αλεξάνδρα, όμορφο Σ/Κ να έχεις. Παρέα μας τα όμορφα θέματά σου και ο προβληματισμός σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξέρω πολύ κόσμο που κάθεται και ανέχεται τον κάθε μπιιιπ κι ας του έχει μπιιιπ τη ζωή... Καταπληκτική εικονογράφηση! Φιλιά πολλά Αλεξανδρούκο μου :))

    Υ.Γ Απορώ γιατί δεν ονόμασες την ανάρτηση "μπιιιιπ" Χαχα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θαυμάσια τα γράφεις, θαυμάσια η "τοιχογραφία" σου!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμμμ, είχα κι εγώ ακούσει κάτι μπιπ τελευταίως, αλλά είπα και τα δικά μου μπιπ και λύθηκε το θέμα! Μέχρι τα επόμενα μπιπ, φυσικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αχχχ πάνω στην ώρα πουλάκι μου! Μέχρι στιγμής είχα την πολυτέλεια να μουτζώνω τέτοιους μπιπ. Βέβαια το κόστος μου είναι ότι έχω μείνει πίσω στα εργασιακά αλλά προτιμώ να προστατεύω την ψυχούλα μου παρά να γεμίζω το βιογραφικό μου.

    Τώρα πράγματι μας προσκαλείς να ξορκίσουμε τον πόνο με ένα γραπτό. Δώσε πόνο στο λαό δηλαδή.
    Η επόμενη Ξανθοπουλιάδα μου θα είναι αφιέρωμενη.

    Καλό ξημέρωμα Αλεφάνδρα μου! Μπας και προλάβουμε να ξεκουραστούμε.
    Την αγάπη μου!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλέ χαμός, πόσα μπιπ. Αλλά οι μπιπ και τα μπιπ είναι πολλά και είναι παντού. Τι να κάνεις και εσύ, άνθρωπος είσαι. Ωραία τα είπες και ωραία μας τα έδειξες με τις εικόνες σου.
    Να τα γράψουμε ε; Ε άμα μας βγουν, να τα γράψουμε, γιατί να μην τα γράψουμε; Θα καταπιεστούμε; Αμ πως...
    Καλημέραααααααααααα! Σε γλυκοφιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η εγχείρηση επέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε! Και συνήθως δεν το ξέρει!
    Καλημέρα Αλεξάνδρα μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με κάλυψες Αλεξάνδρα μου :))) Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όλως παραδόξως, περισσότερα... μπιπ μετρώ για ανθρώπους με τους οποίους θα έπρεπε να είμαστε "ομάδα", παρά για υψηλά ιστάμενους στην ιεραρχία, στους εκάστοτε εργασιακούς χώρους. Κι αυτή η αντιπαλότητα... δεν παλεύεται.
    Βέβαια, ήρθε στιγμή που τα "μπιπ" ισοφάρισαν, όταν ανεξαρτητοποιήθηκα επαγγελματικά. Εξωπραγματικές απαιτήσεις, μπιπ, πιέσεις, μπιπ κι άλλα μπιπ...
    Πλέον, είμαι πολύ επιλεκτική. Καλύτερα λιγότερες απολαβές, παρά μπιπ-μπιπ-μπιπ το κεφάλι μου... και με βρει το τελειωτικό μπιιιιιιιιιιιιιιπ... αυτό, που πίσω δεν έχει...

    Καλό Σαββατοκύριακο (με πολλά τικ-τικ-τικ στο πληκτρολόγιο ή χριτς-χριτς-χριτς του μολυβιού πάνω στο χαρτί).
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει με κάλυψες... αλλά αυτό που είπες είναι το πιο σωστό για το θέμα 'ομάδας' !!!!

      Διαγραφή
  10. Να σου πω: Μια φορά κρατιόμουν, κι έκλαιγα σαν τη χαζή και τα κατάπινα όλα. Και τι κατάλαβα; Τίποτα! Την υγεία μου χάλασα! Ο κόσμος κι ο κάθε ένας γενικά, καλό δε χρωστάει να πει. Την κακία την έχει πρόχειρη... Οπότε καλά είναι να τα λέμε τουλάχιστον όταν μας ενοχλεί η συμπεριφορά των άλλων, να βγαίνουν από μέσα μας, να μην είναι πια για εμάς τους ίδιους τοξικά, κι ακόμη κι αν βραχυπρόθεσμα μπορεί να μας φαίνεται πως μας βγαίνει σε κακό η ειλικρίνεια κι η αμεσότητά μας, η εμπειρία μου έχει δείξει πως μακροπρόθεσμα μόνο σε καλό μπορεί να οδηγήσει αυτή η συμπεριφορά.
    Ωραία τα είπες! Φιλί σου στέλνω! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. σε καταλαβαίνω πως νιώθεις ειδικά όταν φτάνεις σε σημείο να αναρτάς,τα έχω περάσει σε πολλή έντονο βαθμό:
    http://themorfeas.blogspot.gr/2014/09/blog-post_27.html
    το μόνο που μπορώ να πω είναι "Υπομονή"
    Πρέπει να σκεφτόμαστε πως θα ανατρέψουμε αυτό το σάπιο σύστημα,αλλάζοντας τον εαυτό μας.. βάζοντας το κοινό καλό πάνω απ το προσωπικό συμφέρον..

    καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τα έχω περάσει και από τότε είπα όχι δε πρόκειται να δέχομαι τέτοιες μπιπ συμπεριφορές όσο καλά και αν με πληρώνουν.. στο τέλος της ημέρας πρέπει να είμαι χαρούμενη και ευτυχισμένη και ως γνωστό τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία! Ξέρω πως αυτό έχει συνέπειες αλλά τελικά ο μπιπ πάει σπιτάκι του και ίσως να γελάσει το βράδυ ενώ εγώ κλαίω και στεναχωριέμαι και το μόνο που κάνω είναι κακό σε εμένα! Και στο κάτω κάτω μπορούν να με επιπλήξουν και χωρίς να με προσβάλουν.. Δυστυχώς όμως ο κόσμος προοδεύει προς το κακό τελευταία!! Χαμογέλασε η ζωή είναι ωραία... κανένας μπιπ δε θα μας την χαλάσει!! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σα να ήμουν εκεί το ένιωσα... Αλλά όπως περιγράφουν και οι υπόλοιποι, δεν αξίζει να πεθαίνεις εσύ για να ζουν τέτοια άτομα. Άτομα σαν εσένα χρειάζεται ο κόσμος. Γι' αυτό μην το βάζεις κάτω και κάνε όσες ανανήψεις είναι απαραίτητες για να επανέλθεις ! Αξίζει !!

    Υ.Γ. Όμορφο το σπιτικό σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

.

.