(μουσική) Πτήση 201

άκου

"Εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους,

είσαι από εκείνα τα παιδιά

που μέσα στο μυαλό τους έχουν 

ένα σπασμένο πύργο ελέγχου

κι ένα ραντάρ μες στην καρδιά.

Πετάς κι εγώ μονάχα ξέρω 

τι σ' έχει κάνει να κρατάς 

την πιο τρελή γραμμή πορείας

χωρίς μια ζώνη ασφαλείας,

χωρίς να σκέφτεσαι πού πας."

άκου

"Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη

μας κάνανε μεγάλη

κάποια μικρή στιγμή.

Κι αθόρυβα διαβήκανε απ' της ζωής την άκρη

χωρίς ν' αφήσει δάκρυ

σε μάγουλο γραμμή." 

άκου

"Έχω για σένα τη νύχτα με τ' άστρα,

έχω το μπλε τ' ουρανού.

Έχω αστερόσκονη για να πετάξεις

μέσα στο μαύρο του νου."

άκου

"Τώρα, που σπάει η φωτιά το γυαλί,

τώρα, μιλάει η καρδιά στο κορμί,

τώρα, που πάν' ζευγάρια οι ζωές,

τώρα,

αχ, τώρα να 'τανε χτες!"

άκου

"Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια,

που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο.

Πήρες λάθος το δικό μου δρόμο

και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια. 

Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας,

παραπατάω στη σιωπή.

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας

κι ό έρωτας μια άρρωστη κραυγή."

άκου

Ένα παλιό, αλλά όχι ξεχασμένο, βραβειάκι από την Αριστέα ζητούσε 5 αγαπημένα τραγούδια. Μόνο 5;;; (οι στίχοι που έβαλα στις εικόνες δεν μετράνε!!!) Αδύνατον να επιλέξω δίχως κάποιο... μπούσουλα.

Κι έτσι, θυμήθηκα εκείνα τα καλοκαίρια...

άκου

Που ξεκινούσαμε αργά το απόγευμα, η άσφαλτος ακόμα έκαιγε, για να φτάσουμε εκεί, στη μουσική δροσιά. Τότε που λικνιζόμασταν αγκαλιά, που σιγοτραγουδούσαμε παρέα... Απαραίτητο ένα ζακετάκι, ένα κουτάκι μπύρα, ένα σακουλάκι πατατάκια. Και ύστερα, χέρι - χέρι, όπου μας βγάλει η νύχτα!

Αχ, σαν να μην πέρασε μια μέρα...