σαν πολλούς της γενιάς μου κι ακόμα περισσότερους της νεότερης...
Όπως, σε άλλες περιόδους, υπήρξαμε κολλημένοι με το τηλέφωνο, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο, τα περιοδικά, τα βιβλία.
Με τις παρέες στις πλατείες, τα πάρτι στα σπίτια, τα γέλια στα κατώφλια, τις ατελείωτες συζητήσεις στα κλειδωμένα δωμάτια.
Με τις παρέες στις πλατείες, τα πάρτι στα σπίτια, τα γέλια στα κατώφλια, τις ατελείωτες συζητήσεις στα κλειδωμένα δωμάτια.
Κι ακούσαμε τόσα, όλα καταστροφολογικά και αφοριστικά. Κι όλοι να αναπολούν πάντα το χτες, που, όταν το έζησαν, ήταν το μισητό σήμερα.
Κολλημένη με το ίντερνετ, λοιπόν, να σκέφτομαι και να αντιγράφω...
Γιατί, για το κακό το ριζικό μας, δεν φταίει το διαφορετικό, φταίει το ίδιο...
Καλησπέρα μπλογκογυναίκα, αν με αφήνεις να σε αποκαλώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς ή ευτυχώς, τα social media έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Δε θα προβώ σε φιλοσοφικές αναλύσεις, απλά νομίζω πως όποια αρνητικά κι αν έχει αυτός ο τρόπος επικοινωνίας, εγώ προσωπικά ευχαριστώ την ανωνυμία και την αμεσότητα των ιστολογίων (διακίκτυο) για την ελευθερία έκφρασης.
Καμιά φορά, η κατανόηση που εκλαμβάνεις απ τον απρόσωπο ξένο, είναι τόσο ζεστή και τόσο ακαίρεα αρκετή για την προσωπική αξίωση και κατανόηση. Το ξένο είναι και γλυκό.
Σε φιλώ. Να έχεις μία όμορφη εβδομάδα!
Φυσικά και μπορείς να με αποκαλείς έτσι!
ΔιαγραφήΗ ανωνυμία που αναφέρεις είναι ακριβώς ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του ίντερνετ, που επέτρεψε σε πολλούς να εκφραστούν με διαφορετικούς τρόπους και να βέβαια να βρουν αποδέκτες που δεν μπορούσαν να βρουν στην "έξω" ζωή.
Καλή εβδομάδα, Ginny!
Ποτέ δεν φταίει το διαφορετικό γλυκιά μου φίλη...πάντα το ίδιο είναι εκείνο που φταίει..άνοιξες εξαιρετικό θέμα που παίρνει πολύ προβληματισμό,διάλογο σκέψεις και ατέλειωτες συζητήσεις μέχρι το πρωί..σου στέλνω την αγάπη μου φίλη μου και ένα όμορφο βραδάκι σου εύχομαι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς, εστιάζουμε στο καινούριο, στο διαφορετικό, στο νέο και ξεχνάμε να παρατηρήσουμε πόσο διαφορετικό είναι τελικά...
ΔιαγραφήΧαίρομαι που ξαναγύρισες, Kate!
Καλησπέρα σου και από μένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα, όπως λες, η δαιμονοποίηση κάθε δραστηριότητας δεν βοηθάει και απέχει απ την πραγματικότητα.
Κάθε δραστηριότητα έχει τις συνέπειές της, θετικές και αρνητικές.
Προφανώς και το διαδίκτυο.
Γενικά το "κόλημμα" με κάθε δραστηριότητα οφείλουμε να το περιορίζουμε καθώς είναι ασυζητητί αρνητικό και προκαλεί παρενέργειες.
Άρα το θέμα είναι η αναζήτηση ισορροπίας σε κάθε λειτουργία μας.
Ευχαριστώ και καλή σου συνέχεια.
Στη δαιμονοποίηση, όπως πολύ σωστά γράφεις, ήθελα να εστιάσω κι εγώ, στην προσπάθειά μας να αποδώσουμε κάθε τι αρνητικό σε αυτό για να μην αναγκαστούμε να κοιτάξουμε βαθύτερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το κόλλημα, δεν αναφερόμουν βέβαια σε αυτό που καταλήγει ασθένεια, αλλά στην καινούρια δραστηριότητα που αποκαλούν έτσι, όταν εισβάλλει στην καθημερινότητα.
χαίρομαι για το πέρρασμά σου, καλό βράδυ!