Εποχή μελαγχολίας, μήνας εξομολόγησης, μέρα δράσης, πάντα ώρα οχτώ. Χρόνια τώρα...
Ακριβώς στις οχτώ μαζεύω τα πικραμένα γιατί. Τα ρίχνω όπως - όπως στο μυαλό και τραβάω για το σταθμό. Η καρδιά σφυρίζει -παραπονεμένα; ανυπόμονα; - έτοιμη για το καθιερωμένο ταξίδι.
Με το τρένο πάντα. Δίπλα στο παράθυρο να χορταίνουν εικόνες τα πικραμένα γιατί. Αρχίζουν σιγά - σιγά να μεθούν από την ταχύτητα και, τσαφ-τσουφ, τσαφ-τσουφ, συνειδητοποιούν πώς νύχτα δεν θα 'ρθει σε άλλα μέρη να 'χεις δικά σου μυστικά...
Τότε, σε βλέπω ξαφνικά! Τα πικραμένα γιατί έχουν τώρα μεταμορφωθεί σε χαρούμενες απορίες για το αύριο!
Και η ζωή συνεχίζεται...
Μάνος Ελευθερίου - Παναγιώτης Πετράκης - Μίκης Θεοδωράκης
Επέλεξα να φτιάξω βίντεο με αυτή την εκτέλεση του τραγουδιού γιατί η ενορχήστρωση συνδυάζει τη μελαγχολία, αλλά και την αισιοδοξία μιας υπόσχεσης για το αύριο (που νιώθω εγώ ακούγοντας το τραγούδι!).
Η πρώτη εκτέλεση ανήκε στο Γιώργο Καπερνάρο, που ηχογράφησε το τραγούδι στο εξωτερικό το 1970. Την επόμενη χρονιά ηχογραφήθηκε από τη Μαρία Δημητριάδη, πάλι στο εξωτερικό. Το 1974 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τη φωνή του Μανώλη Μητσιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου