Μέρα μνήμης

για εκείνους που γνωρίζουν, για εκείνους που αντέχουν ακόμα να θυμούνται, αλλά και για εκείνους που καπηλεύονται...

Το τρένο φεύγει στις οχτώ

 

Εποχή μελαγχολίας, μήνας εξομολόγησης, μέρα δράσης, πάντα ώρα οχτώ. Χρόνια τώρα...

Ακριβώς στις οχτώ μαζεύω τα πικραμένα γιατί. Τα ρίχνω όπως - όπως στο μυαλό και τραβάω για το σταθμό. Η καρδιά σφυρίζει -παραπονεμένα; ανυπόμονα; - έτοιμη για το καθιερωμένο ταξίδι.

Πρόσωπο με πρόσωπο

 Αυτά που πρέπει να γίνουν. Αυτά που τυχαία (;) συμβαίνουν. Κι από την άλλη εκείνα που θα ήθελες να γίνουν, εκείνα που εύχεσαι να μην είχαν ποτέ συμβεί.

Κι όταν όλα ζητήσουν εξηγήσεις και ευθύνες "πρόσωπο με πρόσωπο"; Εντάξει με τα γεγονότα. Αλλά με τις αιτίες; ποιος; πότε; μέχρι πού; γιατί; Γιατί; ΓΙΑΤΙ;