Για την καρδιά εκείνη τη γυαλένια

Gioia Albano

Που όλο ραγίζει και ποτέ δεν σπάει! Για την καρδιά της μάνας... Που καίγεται τα καλοκαίρια για να σε ζεσταίνει τους χειμώνες, που παγώνει στο χιόνι για να σε δροσίζει στην έρημο...

Γκάτσος-Χατζιδάκις: γκρεμίσανε τα φράγματα...

Οι τελευταίες μέρες χρωματίστηκαν ξανά από τους πολέμιους του αυτονόητου. Όσοι λεηλάτησαν τη χώρα, πυροβολούν στο ψαχνό με κορώνες ενδιαφέροντος για την πατρίδα. Όσοι τους ανέχτηκαν, ψάχνουν διέξοδο. Όσοι τους ακολούθησαν δίχως να το καταλάβουν, αρνούνται να δώσουν λίγο από το κουράγιο τους στους ομοιοπαθούντες.

Η δική μου σκέψη βρήκε μια γωνιά να ξεκουραστεί σε αυτούς τους στίχους του Νίκου Γκάτσου, που μελοποίησε ο Μάνος Χατζιδάκις το 1986.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά η ελπίδα...

των ανθρώπων να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα δίνει νέα πνοή κάθε φορά στα γεγονότα, μα και σκιάζει τη μνήμη, θολώνει την κρίση...

έργο του Τάσσου

Οι σταθμοί στην ιστορία του εορτασμού της εργατικής πρωτομαγιάς πολλοί, εύκολα όμως όλοι χωρούν σε μιαν εικόνα:

οι καταπιεσμένοι καταφέρνουν, επιτέλους, να ενωθούν κι αποφασίζουν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους. Οι καταπιεστές με αδιάκριτη, ψυχολογική και σωματική, βία τους διασπούν, πνίγουν στην ελεεινή προπαγάνδα τα γεγονότα.

Γίνε μου όρκος και φωτιά

Το 1974 ο θίασος του Κώστα Καρρά ανέβασε στο θέατρο Αλάμπρα το έργο του Sean O'Casey "Κόκκινα τριαντάφυλλα για μένα".