Κόκκινο θολό φεγγάρι

Κόκκινο θολό φεγγάρι,
σαν τα όνειρα μας ξενυχτάς
κι απ’ τις φυλακές αυτού του κόσμου
γύρω στα μεσάνυχτα το σκας

ρίχνεις μέσα στ’ άδεια μας ποτήρια

του ουρανού το αίμα και το φως

και φταίει εκείνη η ανταύγεια σου η μυστήρια

που είμαι για τα πάντα ικανός.

Κόκκινο θολό φεγγάρι,

πίνω απ’ τη σιωπή σου μια γουλιά

σαν καυτό σφηνάκι να με πάρει

μέσα από του φόβου τη φωλιά

μέσα απ’ τα κομμάτια αυτής της πόλης

που κύλησαν στα πόδια σου μπροστά

και στο μεταξωτό της το φουστάνι

 πιάστηκε η τύχη μου γερά.

Κόκκινο θολό φεγγάρι,
πάρε με μαζί σου να χαρείς
μέσα στο κελί μου έχω σαλτάρει
σαν απόκληρος της διαφυγής
αχ και να μπορούσα έστω για λίγο
να σε μοιραστώ από μακρυά
θα `χε χαλαρώσει αυτός ο κόμπος
του μικρού θανάτου μου η θηλιά.

Κόκκινο θολό φεγγάρι,
σαν τα όνειρά μας ξενυχτάς
κι απ’ τις φυλακές αυτού του κόσμου
γύρω στα μεσάνυχτα το σκας
κι έτσι ματωμένο ταξιδεύεις
σαν χαρταετός χωρίς κλωστή
είσαι εσύ του χρόνου ο καθρέφτης
τίποτα κι αιώνιο μαζί.

άκου

στίχοι-μουσική-ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος