Ο γυρισμός

Επιστρέφουμε μαζί

εκεί που ποτέ δεν υπήρξαμε, μα κάποτε ονειρευτήκαμε,

εκεί που κάποτε υπήρξαμε, στη χαρά και την αγάπη.

Για πόσο ακόμα; Πάντα θα φυτρώνει η ανάγκη να επιστρέψουμε στα γνωστά, χωριστά, λημέρια μας. Την ποτίζουμε με τις αντιφάσεις, τους φόβους και τις αγιάτρευτες πληγές μας, που επιστρέφουν σαν το δολοφόνο στον τόπο του εγκλήματος.

Μάταιο όνειρο ή...;

"Giving without resentment" by Oriah Mountain Dreamer

"Ούτε ένα μνημείο δεν στήθηκε πουθενά που να γράφει: 

Σε αυτόν που είχε την αντοχή 

να ταΐζει στα όρνια την ψυχή του 

με το μάταιο όνειρο 

πως κάποτε μπορεί και να τα εξημερώσει."

Αλκυόνη Παπαδάκη "Σα χειμωνιάτικη λιακάδα"

Το αίμα σου γαρούφαλο...

   το δάκρυ μου ποτάμι...



ακούστε το όσο διαβάζετε τους στίχους
με κλικ στο εικονίδιο

"Θα κλείσω το παράθυρο" του Μάνου Λοίζου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

"Window" by JanD photograrhy

"Θα κλείσω το παράθυρο,

την πόρτα θα καρφώσω

τη νύχτα αυτή που ο θάνατος

γωνιά - γωνιά σε ψάχνει."

Έτσι κι αλλιώς η γη... θ' ανθίσει!

Και να, που ήρθε η σειρά μας

eric de barros

Τακ - τακ, το χτύπημα στην πόρτα και η καρδιά μας έμεινε στη θέση της. Αποκλείεται να ήρθαν για εμάς. Κι όμως! Δεν ζητούσαν τους παππούδες μας, δεν έψαχναν τους γονείς μας, δεν κυνηγούσαν τα πρεζόνια, δεν καταδίωκαν τους μετανάστες, δεν αναφέρθηκαν τουλάχιστον στους αναρχικούς. Ήθελαν εμάς. Έναν από εμάς, για την ακρίβεια. Έναν "σταμπαρισμένο αριστερό".

Όλα ήταν στη θέση τους

"Οι πεινασμένοι στην Αφρική.

Οι ειδικοί στην τηλεόραση.

Οι κακοί στη φυλακή.

Οι αναρχικοί στα Εξάρχεια.

Αυτοί που αποφασίζουν στη βουλή.

Τα λεφτά μας στα δάνεια.

Η αστυνομία στην επόμενη γωνία.

Τα σπίτια μας στις τράπεζες.