σαν γερανός καλώντας απ' τα ουράνια όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ...
Αυτό το τραγούδι το "παλευα" πολύ καιρό... Οι στίχοι (απόδοση του Γιάννη Ρίτσου), η μουσική, η φωνή (της Μαργαρίτας Ζορμπαλά), όλα με συγκινούν ιδιαίτερα...
Πόσες φορές δεν έχει σταθεί το βλέμμα "στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή" να προσκυνήσει σιωπηλά τις απώλειες... Και διακρίνω πάντα ένα κρυφό φως που, το ξέρω, είμαι εγώ κάποτε στο μέλλον...
Κρυφό το φως ακόμα και για μένα. Τα μάτια μου δεν το βλέπουν, μόνο η ψυχή... Κι ένα "σμάρι" από σκέψεις μού φεύγει προς τα εκεί, κάθε φορά κι άλλες...
Άλλοτε σκέφτομαι πως θα φτάσω σε κείνο το φως σκουριασμένη, άλλοτε πληγωμένη, άλλοτε περήφανη...
Όμορφη διαδικτυακή φίλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω πως το όνειρο του καθενός δε θα παραμείνει άπιαστο. Όμως, ακόμη κι έτσι να είναι, χρησιμεύει σα φάρος, σα χάρτης, και μας οδηγεί στις πιο όμορφες περιπέτειες. Αν φτάσουμε και καταφέρουμε να αγγίξουμε το φως, όπως κι αν είναι αυτο τελικά, φτάνουμε πιο σοφοί, πιο ώριμοι, πιο έμπειροι. Με οδηγό το φως...!
Τα φιλιά μου!
Ο φάρος και ο χάρτης μας, ακριβώς αυτό! Κι αν δεν θολώσουν αυτά, όλα τα άλλα ασήμαντα, ακόμα κι αν πονάνε...
ΔιαγραφήΑχ κοριτσάκι μου πόσο όμορφη ανάρτηση έκανες..πόσο φως μας δίνεις..πόση γαλήνη και ταυτόχρονα πόση δύναμη μπορείς να εμφυσήσεις στους άλλους..μαγεύτηκα σήμερα εδώ..με τα μάτια της ψυχής να βλέπουμε ένα φως που κάποτε ίσως δεν βλέπαμε ή που κάποιοι άλλοι δεν μας άφηναν να δούμε..η φωνή της Ζορμπαλά θεική και οι στίχοι μελαγχολικοί σε εύθραστες μοναδικές εικόνες με τις κραυγές των γερανών να σε σπρώχνουν σε σκέψεις....περήφανη θα φτάσεις..να είσαι σίγουρη γλυκιά μου φίλη..την αγάπη μου σου στέλνω και φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω;;; Ευχαριστώ!
Διαγραφή